Psychologia rozwoju

Podział na 4 fazy rozwojowe:

1. dzieci 0-3
2. dzieci przedszkolne
3. dzieci w wieku szkolnym
4. młodzież

1. CHARAKTERYSTYKA DZIECI 0-3

"Uznaje się od niedawna, że niemowlęta mogą przejawiać problemy psychologiczne. Np. już od pierwszych dni odmawiają ssania piersi, unikają wymiany spojrzeń, zwracają pokarm lub popadają w stany napięcia lub pobudzenia. Te 'objawy' są oznaką lęku – zrozumieć go można jedynie badając dolegliwości, które dzieli z dzieckiem matka", czytamy w książce "Pierwsze dwa lata życia" Bertranda Cramera. Autor ten pokazuje, że mimo radości i szczęścia, rodzice mogą napotykać szereg kłopotliwych dla siebie sytuacji.

Rodzice dzieci, które mają problemy z podwyższonym lub obniżonym napięciem mięśniowym mogą skorzystać z pomocy psychologa. Program Wczesnego Wspomagania Rozwoju daje dziecku szansę na optymalny rozwój, likwidując lub zmniejszając trudności z jakimi boryka się maluszek.

2. DZIECI PRZEDSZKOLNE

Okres przedszkolny jest to czas poznawania możliwości własnego ciała, doskonalenia wcześniej nabytych umiejętności, takich jak chodzenie, rzucanie, skakanie, łapanie piłki. Dziecko powoli zaczyna nabywać większą precyzję w wykonywaniu poszczególnych czynności.

W momencie, kiedy dziecko uzyska pewność, zaczyna się czas eksploracji i poznawania świata wokół siebie. Często z dużym rozmachem wyrusza w nieznany dla niego świat, próbując zgłębiać to, co niepoznane do tej pory. Bywa, że z zapałem naukowca zadaje kolejne pytanie "Dlaczego?", "Skąd się wziąłem?". Ciekawość, która się wówczas pojawia, jest ważną podstawą w rozwoju późniejszych funkcji intelektualnych. Zadawanie pytań pokazuje również inicjatywę, jaka ma dziecko w poznawaniu świata.

3. DZIECI W WIEKU SZKOLNYM

Wiek szkolny jest to okres tak zwanej latencji czyli rodzaj „poczekalni" między dzieciństwem, które jest czasem zabawy i swobody, a adolescencją, tzw. „czasem burzy i naporu”. W wieku szkolnym większość życia dziecka koncentruje się wokół rytmu, jaki wyznacza szkoła.

Między 6 a 12 rokiem życiem dziecko wkracza w świat szkoły, który dla części dzieci stanowi zbiór zupełnie nowych reguł, zasad, do których trzeba się dostosować. Dostosować, czyli zapanować nad pragnieniami, chęcią robienia tego, co się chce w danej chwili, zrezygnować z przyjemności zabawy na czas nauki.

Dla części dzieci ramy, które proponuje system szkolny, mogą stanowić duże wyzwanie i trudność w ich zaakceptowaniu. W związku z tym mogą pojawiać się różnego rodzaju problemy przybierające formę łamania zasad czy też lęku separacyjnego.

4. MŁODZIEŻ

Wiek dojrzewania jest bardzo trudnym i bolesnym czasem zarówno dla osoby dojrzewającej, jak i dla rodziców. Jest to swojego rodzaju przejście z bycia dzieckiem w kierunku stawania się dorosłym i określania własnej tożsamości.

Czasem bardzo trudno nadążyć za tym co się dzieje z dorastającym człowiekiem i dodatkowo adekwatnie to odczytać. Chociażby w takich sytuacjach, kiedy mówi, że jest smutny, że życie nie ma sensu – wtedy nierzadko rodzice stają przed dylematem czy potraktować to jako coś poważnego, czy uznać za naturalny objaw wieku dojrzewania.

Z drugiej strony, nawet jeżeli przyjmiemy, że odczuwanie smutku, przygnębienia, i bezsensu życia u młodzieży jest czymś naturalnym – powstaje pytanie gdzie jest granica bezpiecznego i niezagrażającego odczuwania trudnych stanów emocjonalnych.